dinsdag 3 juni 2014

Afscheid

Ken je dat gevoel dat wanneer je geen afscheid wilt nemen? Dat je het liefste voor altijd zou willen blijven? Die plek waar het heel vertrouwd is, waar je zoveel mooie herinneringen aan hebt en dat je wanneer je er afscheid van moet nemen bang bent dat je dat fijne gevoel niet snel meer terug kan halen? Ik heb zes maanden in Sydney gewoond en nu ik voor vier dagen terug ben na mijn reis besef ik pas echt dat ik de stad als 'gewoon' heb beschouwd. Alleen de stad is helemaal niet 'gewoon'. Er is zoveel te doen en er is zo veel te zien. Op dit moment zit ik in de trein. Ik zie de waanzinnige skyline van de stad, overal rennen mensen voor de trein (wat ik overigens niet begrijp, aangezien de trein iedere tien minuten gaat....), de winterzon schijnt (nog steeds 20 graden!), de verschillende mensen en  de verschillende gebouwen (nieuwe gebouwen afgewisseld met oude vervallen gebouwen). Sydney is zo' stad die je nooit helemaal gezien kan hebben en ik heb dan ook zeker niet het gevoel dat ik genoeg heb gezien. Zoveel verschillende subs niet gezien. Ooit op een dag kom ik terug. Ik heb natuurlijk ook dan niet de tijd om alles te zien, maar wat ik wel weet is dat ik Sydney meer ga waarderen. De afgelopen maanden heb ik het voor lief genomen - Sydney is ook maar een gewone stad. Maar nu ik er deze vier dagen weer naar kijk, besef ik pas hoe mooi het is en hoe ik mij thuis voel. Het idee om in het kleine Hoogeveen te wonen beangstigd me dan ook wel. Maar wat Sydney niet heeft en Hoogeveen wel, is dat ik daar mijn lieve familie en vrienden heb! Daar kan Sydney zelfs niet tegen op! 





zondag 5 januari 2014

Friendship

Het verbaast me heel erg hoe snel je je aan bepaalde mensen kunt hechten. Wanneer ik thuis in Nederland ben spreek je af met mensen en hoe meer je elkaar ziet, hoe meer je elkaar vertelt: het worden je vrienden. Hier in Australië lijkt het sneller te gaan. Je bent allemaal 'alleen' in Australië en je deelt dan ook veel met elkaar. Iedereen heeft andere ideeën en andere plannen, maar toch kun je alles samen delen. Lisanne en Wesley zijn een goed voorbeeld. Ik heb de eerste twee weken in Sydney veel met hun opgetrokken en we zijn vrienden geworden. Raar eigenlijk dat je na twee weken het gevoel hebt dat je elkaar al jaren kent. De weken daarna hebben we veel gebeld en gesmsd wanneer zij aan het reizen waren. Eind december kwamen ze terug naar Manly en ik leefde hier ook helemaal naar toe. Doordat zij in het hostel zaten kwam ik weer met mensen in contact die ik al een tijdje niet had gezien of mensen die ik nog helemaal niet had gezien. Ook hier heb ik een goede band mee gekregen. En dit allemaal in tien dagen. Het vervelende van vriendschappen in Australië, is dat je na een bepaalde tijd ook weer afscheid moet nemen. En laat ik eerlijk zijn, dat is niet echt mijn ding. Wanneer ik me ergens thuis voel en ik echt mezelf kan zijn, vind ik het erg lastig om er weer afscheid van te moeten nemen. Je hebt jezelf 'blootgegeven' en vervolgens gaat de res
In deze week zijn er weer veel mensen die al weg zijn gegaan of weer weg gaan en ik kan dan aan mezelf merken dat ik hier best moeite mee heb. Vandaag heb ik bijvoorbeeld de hele dag films gekeken en helemaal NIETS gedaan.... En dat terwijl het erg zonnig was buiten. Ik moet hier toch mee om te leren gaan, want anders word ik het komende jaar veel teleurgesteld. Maar aan de andere kant kan ik ook denken: 'De mensen die ik hier heb leren kennen en die me echte vrienden zijn geworden, blijf ik ook wel spreken en heb ik er een paar heel toffe vrienden bij!' 

woensdag 1 januari 2014

2013



Het jaar 2013 is een jaar waarin ik mezelf goed heb leren kennen en zeker een jaar waarin ik volwassener ben geworden. Terwijl ik in 2012 de nieuwe dingen/evenementen nogal uit de wegging, ben ik juist in 2013 juist deze uitdagingen wel aangegaan. Ik ben hierdoor meer dingen gaan ondernemen, heb veel nieuwe mensen ontmoet en heb toch aardig wat toffe feestjes meegemaakt. Vooral tijdens mijn LIO (Leraar In Opleiding stage/eindstage) heb ik veel zelfvertrouwen gekregen, heb ik mijn motivatie voor het vak terug gevonden en heb ik veel mensen laten zien dat ik een doorzetter ben. Want laten we eerlijk zijn: 75 punten behalen vanaf februari is toch best nog veel, vooral omdat mijn onderzoeksplan nog goedgekeurd moest worden. Hoe meer de mensen om mij heen zeiden: 'Lin, dat red je niet, het is niet reeël!'  Hoe meer ik juist mijn best ging doen. Het heeft me veel korte nachten, Redbull en koffie gekost, maar het eindresultaat mocht er zijn! Op 11 juli 2013 heb ik uiteindelijk mijn diploma in ontvangst mogen nemen! 
Ik had me meteen ingeschreven voor mijn vervolgopleiding: Intern Begeleider. Een deeltijd opleiding in Groningen. Hiervoor had ik het handballen in Dwingeloo afgezegd omdat ik 's avonds naar school zou moeten. 
En toen op een zomerdag vroeg moeders of het me niets leek om als au pair te gaan werken. Diep van binnen wilde ik nog steeds reizen, maar vond dat wel een grote stap. Vervolgens op de site van Australian Backpackers gekeken; Au pairs in Sydney gezocht. Ik vond het totaal geen moeilijke keuze en heb toen ook binnen één week mijn keuze gemaakt: Werken/reizen i.p.v. studeren! Ik kan nu, nu ik twee maanden in Australië ben, zeggen dat die beslissing de beste beslissing is geweest die ik heb genomen! 
2014 zal voor mij een jaar worden met nog meer nieuwe mensen en andere omgevingen. Het zal een jaar worden met veel beslissingen waarvan ik later pas kan zeggen of het de juiste was. 
Ik wens iedereen een fantastisch jaar toe en dat jullie er van mogen genieten! 

Xoxo
View on Harbour Bridge

My sweet new friends <3
Most wonderfull fireworks!

zondag 22 december 2013

No worries

Sinds ik hier in Australië ben heb ik steeds sterker het gevoel dat ik rustiger word en van alles kan genieten. Net als mijn ondertitel van mijn blog: De kleinste momenten kunnen het mooiste zijn. Zo kan ik alleen nu al genieten van op mijn bed te liggen met mijn balkondeuren wijd open. Buiten schijnt de zon en heb ik een ontzettend mooi uitzicht op de bergen. Op de achtergrond hoor ik Ben Howard en dan besef ik echt: Ik ben niet meer in Nederland, ik ben gewoon écht in Australië. Dit gevoel heb ik sinds ik hier ben nog niet gehad. Het wennen aan de 'no worries cultuur' heeft toch wel een tijdje geduurd. Nu ik zelf ook de no worries voel, heb ik mezelf de kans gegeven om over het vervolg van Australië na te denken. Wat wil ik nu echt gaan doen?

Ik hoef me gewoon niet druk te maken om de kleine dingen. Zelf heb ik ook wel wat dingen mee gemaakt waar ik het best lastig mee heb gemaakt, maar als ik dan denk aan de mensen om me heen in Nederland vind ik mijn eigen struggles (lees vervelende Australische oma) lang niet zo erg zijn. Waarom zal ik dan nu eigenlijk gaan stressen om een oma die me het hier best lastig maakt? Als dat het enige waar ik de komende vijf maanden mee moet dealen, so be it! Van alle dingen die ik doe en alle momentjes die ik vrij heb en vrij weinig uitvoerd, moet ik voor de volle 100% genieten. Ik weet nog dat ik mijn laatste zaterdagavond voordat ik vertrok naar Aussie in een kroeg in Hoogeveen doorbracht. Daar kwam ik aan de praat met een vroegere beste vriendin. Zij vertelde me: 'Lin, geniet van alles wat je daar doet, want de tijd gaat zo snel!' Op dat moment had ik wel zo'n idee van 'Ik zit er een jaar, dat gaat echt niet snel...!' Maar nu begrijp ik wel wat ze bedoelde. Ik zit er nu al bijna acht weken. Dat betekent dat ik nog 44 weken te gaan heb. Het klinkt heel kort, maar het gaat voorbij vliegen I know for sure. 
Nu ik er zo over aan het nadenken ben, denk ik dat ik de mensen thuis te weinig heb betrokken bij mijn reis. Ik had het gevoel dat het mijn reis was en dat ik het ook echt alleen moest doen. Nu na acht weken vind ik het gewoon heel fijn om weer met vrienden te skypen om te vertellen wat ik doe en meemaak, maar ook vooral hoe het met hun is! Ik kan niet zeggen dat ik Nederland - Hoogeveen heel erg mis, want dat doe ik niet. Wat ik wel mis is de momenten die ik met me vrienden en familie kon doorbrengen en meteen kan bespreken als er iets is. Het is fijn dat ik hier veel mensen om me heen heb waar ik mee kan praten, maar in het Engels je gevoelens uit te drukken is dan soms best nog wel lastig en het vergt veel moeite. 

Ik vermaak me hier de komende tijd nog wel en ik ga proberen meer contact te houden met me lieve vrienden en familie. Maar af en toe een dagje zonder telefoon zal waarschijnlijk ook erg goed voor me zijn! Geen Facebook, Instagram of Whatsapp, maar het gewone leven met echte mensen en echte contacten. Er op uit met de mensen die ik hier bij me heb en er ook echt van genieten. De dingen die je doet zijn tenslotte de mooiste herinneringen die je zult hebben.

'Enjoy the little things in life, because one day you will look back and realize they were the big things.'

 




Australia

Dit is mijn tweede blog die ik bij houd. Mijn lindahoogeveen.waarbenjij.nu heb ik vooral om iedere week mijn gebeurtenissen bij te houden. Mijn blogspot heb ik meer voor mijn eigen verhalen. Wat houd me bezig? Welke momenten maken Australië zo mooi? De mooiste foto's zal ik hier plaatsen in plaats van alle foto's klakkeloos te posten. Kortom: Deze blog is vooral voor de mooiste momenten van Australië! 

I hope you'll enjoy the stories of my beautiful life in Australia! <3

L.O.V.E